Dr. Özlem Albayrak

Dikkat eksikliğinin en önemli ilk belirtisi, dikkati bir konuya odaklayamamak ve bu nedenle öğrenme süreçlerinin sekteye uğramasıdır. İkincisi ise dürtüselliktir. Dürtüsellik, beden sinyallerinin, zihin sinyalleri ile düzenlenmesindeki zorluktur ki, bu durum çocukta ve erişkinde duyguların hareketle ifadesine ve dolayısıyla zihin- beden koordinasyonunda zorluklara ve ufak da olsa türlü kazalara da yol açar.

Bu belirti kümesinin sebepleri ve tanı kriterleri konusunda uzmanlar arasında tartışmalar vardır. İlk tanımlandığı dönemde % 1-2 olarak epidemiyolojik kayıtlara giren bu hastalığın, günümüzde bu tanıyı alan hastaların yüzdesi ile ciddi bir farklar olduğu tespit edilmiş olup, son dönemde konulan tanı yüzdesi, % 20-30’dur. Bu da akla şu soruları getirmektedir: Dikkat bozukluğu, öğrenme ve hafıza sorunları ile bir yardım almaya gelen çocuk ve erişkinlerde, bu belirtilere yol açan diğer hastalıklar (anksiyete bozukluğu, depresyon, duygudurum bozukluğu, travma ve stres bozulukları… gibi) göz ardı ediliyor olabilir mi? Tanı yüzde sayısındaki bu artış, yanlış tanı nedeniyle mi, yoksa psikiyatrik hastalıklar konusunda son yıllardaki bilinçlenme ve daha sık başvurular nedeniyle mi? Tüm bunlar tartışma konusudur. Bu konuda yapıulan bilimsel çalışmaların artırılması, netlik kazandırılması açısından önemlidir.

Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Sendromunun tedavisi multidisipliner bir çalışmayı gerektirir. Deneyimli psikiyatristin önerdiği plan dahilinde, bireysel psikoterapi başta olmak üzere, yaşa göre, eşlik eden öğrenme bozukluğu için eğitim ve gerekirse ilaç tedavisi sağlanmalıdır. Çocuklarda ve ergenlerde, ebeveyn ve öğretmen görüşmeleriyle okul ve çevre faktörlerinin ele alınıp, düzenlenmesinin tedavide önemli bir yeri vardır. Erişkinlerin tedavi sürecinde ise, iş ve aile hayatı ve diğer çevresel faktörlerin değerlendirilmesi önemlidir.